Seni, sana rağmen değil, kendime rağmen seviyorum. Her noksandan münezzeh olan sen değil misin, işte ben seni lâyıkıyla sevemediğime ah ediyorum. Çünkü hatâlıyım. Ne güzel seni böyle olsa da düşünmek. Boynumu büküyorsun ya, önünde daha bir eyiliyorum vav gibi. Ben sana kapandıkça, senden başkasını görmüyorum. Yine de sen beni seni anmaya lâyık kıl. Affet, varlığına yokmuşsuncasına yüz çevirmemi. Çünkü sen affı keremi ihsanı sonsuz olansın. Affet ki, huzûru bulayım. Huzûru bulayım...

...

Aşk 'olsun..!

...

İki Gönül Bir Olunca

O c.c. öyle sever ki, sevdiğini kıskanır, yalnızca kendisi sevilsin ister, yalnızca kendisine muhabbet duyulsun. İki cihan serveri s.a.v. O'na duyduğu muhabbeti şu sözler ile anlatıyordu. Bir elime güneşi, diğer elime de ayı verseniz, yolumdan dönmem. Dünya telaşıyla unutulacak bir dava değildi bu. Biraz yokluk ile imtihan edilen bir kalp, O'ndan başkasına el açar mı.? Umutlar hep O'nda düğümleniyorsa, en çaresiz anımız O'nun ismiyle anlam kazanıyorsa, bir fısıltıyla Allah'ım diyebiliyorsak, demek ki hâlâ seviliyoruz. Sevgili unutturmuyor bize kendisini. Şükretmeli, sevinmeli.

Bismillah

Bir hiçim, bir hiçim diyorummm... .. .

Dünyanın bütün nimetleri benim olsa, ben biliyorum ne olduğumu. Bir hiçim, bir hiçim diyorum. Beni ben kılan sen olmayınca, kalbim seninle dolmayınca, aldığım nefesin bir anlamı yok ki. Bir hiçim, bir hiçim diyorum.. Sen olmayınca, benim varlığımdan söz edilmez ki. Gözlerimdeki mânâ sen, duruşumdaki kal sen, sesim soluğum sen. Sen olmayınca biliyorum ben, bir hiçim bir hiçim diyorum. Ve, seni çok seviyorum. Bir hiçim, bir hiçim biliyorum. Hep yanımda ol, beni ben kıl, beni sensiz bırakma. Bir hiçim, bir hiçim, bir hiçim. Yokluğa erdir beni ey sevgili, kalbimde titreyen adının hatırına...