Sen susmayı sevdin, gülmüyorsun.

Seni üzgün sanıyorlar, oysa bu senin doğal hâlin. Ortada üzülecek bir şey yok ki.! Seni anlamıyorlar, ne kadar hazin acınaklı bir manzara. Hâline acıyorum...

İstiyorsun ki, birbirimize hüzünle bakalım... O hâlde, sen zâten güleceksin... Yanaklarında çiçekler açacak... Merhametin birazı dokunsun kalbine...

Hüzünle bakmayı öğret(e)medin insanlara, ya da onlar bunu öğren(e)meyecek kadar kördüler... Seni sert, asık suratlı, kötü kalpli birisi sanıyorlar...

Seni...!?

Kendilerini...! 

Ahh kalbim...