Bilmiyorum, aslında biliyorum ama söylemem demekti. Söylemem, söyleyemem, söyletme işte der gibi kırık dökük bir şeyler.

Yan

gön 'lüm

sen de yan

gör,

 

bir

nâra düş de

sen gör,

 

bu aşkın

gözü kördür

kör.

Umut Mürare

Yarım

Sessizlik, bilgeliktir; evet bu doğrudur....!

Ben, o zaman şimdi çok mu bilge oluyorumdur.?

Yok, sen şimdi bu durumda çok ukala oluyorsundur..!

Hımmm, anladım; demek ki ben, o zaman çok ukala bir bilgeyim.?! 

Kelime oyunu yapma....

Hem ukalayım, hem bilgeyim diyorum sana, ikisi de olamam mı.!? Ben ukala bir bilge olmak istiyorum; sana ne.!

Olur, tabi ki olur, ama o zaman yarım bilge olursun ve yarım ukala.

Hımmmmm.... 

Yaa, hımmmmm...!

Bazen, hayat, sadece, susmaktı.

Artık seni sokaklar anlasın, beri gel beri.

Hangi dağın dumanı yoktu ki.!?

Senin canın yanar da, onunkisi yanmaz mıdır.!?

İki arkadaş.

Birisi gözlerini kapatır, ayakta. Gözleri bağlı değil, kapalı. Yâni istediği zaman açabiliyor, ama mahsus kapatmış; hiç bir şey görmüyor. İki kolu havada, yanlara açık vaziyette.

Diğeri, gözleri kapalı olanın arkasında.

Gözleri kapalı olanı düşmek üzereyken tutacak.!?

Gözleri kapalı olan, kendisini, kolları açık vaziyette, geriye doğru bırakıyor. Arkasında kimse olmasa, küt diye düşecek, belki ciddi düzeyde bir beyin travması geçirip hayatından olacak; şakaya gelmez ciddi bir mesele bu.!

Ama, güvendiği arkadaşı orada.

Arka(daş) ! o....

O'nu, yere düşerken, incinmeden incitmeden tutuyor.

Not .:

Bu deneyi, veya güven testini diyelim, adı arkadaş olan her kimseyle yapmamanız önemle tavsiye olunur.

Hayat defterinde sanıldığı gibi yeni ve temiz sayfalar yoktur, sayfa tek ve eskidir hep.

Bakkal defteri mi bu.!?

Günün düş(le)mesi.

Dedikleri gibi, bizimkisi sürekli bir yolculuk hâli..!

Günün s(özü).

Yapılan iyiliğin bir gün konuşulması, çok ama çok fenâdır. Allah c.c. sakındırsın.. .