Gülmek İçin O kadar Çok Sebep Var ki!

Gülümsemek istiyorum; aynaya, kendime bakıp sen çok iyi bir insansın deyip; "Bu kadar acı çekmeyi hak etmiyorsun!" demek istiyorum. Ağlamak istiyorum, "Sen bu değilsin!" deyip; olmak istediğim insan olamadığıma kahretmek. Kimim ben?

İnsanların beni nasıl gördüklerine boyun mu bükeyim? Benim ne olmam gerektiğine onlar mı karar verecekler? Bu mu benim insanlığım? Çok aciz ve zayıf birisiymişim o halde.

Ama bunları kafamda uyduran benim galiba; evet benim! Bu zayıflığı bilinç altımda yaşatan benim; korkularıma, sevgilerime ben hayat veriyorum. Ve onların beni incitmelerine müsaade ediyorum.

Şimdi kim suçlu? Ben mi, yoksa beni üzdüğünü düğüşündüğüm insanlar mı? Yaşamın bana karşı ne kadar acımasız olduğunu düşünüyordum, evet şimdi yanıldığımı daha iyi anlıyorum.

Peki düşüncülerime etkiyen şey neydi; nasıl oldu da değiştim? Değişen ne oldu ki? Ben mi yoksa hayat mı değişti! Öldüm ve yeniden mi doğdum? Bir su perisi elindeki sihirli değnek ile ben uyurken bana dokunmuş olabilir mi? Hayır!

Kendimi seviyorum, insanları seviyorum, yaşamı seviyorum; bu güç bendedir!