1 Kasım 2008

Sîne âlemi, karanlıktır. Hem de, ne karanlık. Öyle ki, hiç bir ayb görünmez orada. Ve.. derin bir karanlıkta huzûr durar, insan. Utanmaz!

2 Yorum:

Anonymous Adsız dedi ki...

sine alemi karanlık olmasa, herşey görünse ne kadar da kötü olurdu değil mi?
kimse birbirinin yüzüne bakamazdı belki de.. günahlar apaçık ortada olurdu. insanlardan o zaman nasıl da utanırdık. Ama Yaradan herşeyi bildiği gördüğü halde utanmıyoruz... enteresan... insan olmak gerçekten çok garip..
KeLeBeK...

6 Kasım 2008 23:02  
Blogger Bâd-ı Sabâ dedi ki...

@ KeLeBeK

Kötülük, içimizde kaldığı sürece, onu içimizde tutabildiğimiz sürece zararsızdır Kelebek.

Eyleme geçtiğinde, zarar vermeye başlar!

İnsan olarak nefsimizin hoşuna gidecek şeyler yapmak isteriz.

Kimileri bu fısıltıya dur der, kimlleri ise karşı koyamaz.

Güçlü insan olmak, her istediğini yapabilmek değildir.

Güçlü insan, yapmak istediklerini akla, mantığa vurur.

Eğer birileri bundan zarar görecekse; arzu ve emelinden vaz geçer.

Her ne kadar zor olursa olsun, mecbur olduğu kararı almak için kendisiyle mücadele verir.

Zayıf insan ise, nefsini doyurma peşinde; günü günlük yaşar. Yarını düşünmez.

Hesap gününü düşünmez.

Bize gelince..

Öyle bir çizgideyim ki.. köşeyi dönsem ölüm, düz gitsem hayat, gölgeler içindeyim misâli.

Öyle bişey işte.. .

Sevgiyle, umutla, neşeyle kalınız efendim.

Kâzım Mızrak

12 Kasım 2008 19:20  

Yorum Gönder