Karanfilin Hikayesi...

Bedenimizi donduran soğuk geceye karşın, küçük yüreğimizin buğsu sıcaklığında demlenecek düşlerimiz. Bir sen güleceksin bir de ben. Buz kesen dudaklarımız; ıslak düşlerimizle hayat bulacak, sessiz gecenin yalnız kaldırımları kıskanacak aşkımızı. Sevdasız kalanlar anlamsız şarkılar söylüyorsunuz diyerek haset edecekler bize; biz gözlerimizin kana bulanan sahillerinde buluşurken.

Tuzlu terimizle ıslanacak toprak, her dem yeşeren otlarda görecekler düşlerimizi. Boşalan gözyaşlarımız damla damla akacak toprağa, sonra kırmızı bir karanfil olup boyun kaldıracak zalimin zulmuna. Aşk sarhoşu karanfiller buram buram sevda kokacak; bizi bize çok görenler hüzün kokan şarkılarımızı duysunlar diye...