Kendini İspatlamak, Mutlululuk ve Küskünlük

[ * Birisi ] [ # Mızrak ] [ & Diğeri ]

*Seni Çok Gayretli Görüyorum. #Evet, ben de öyle görüyorum. *Kendini ispatlamak ister gibi bir halin var. #Hadi yaa, farkında değildim. Nasıl bişey bu kendini ispatlama işi, iyi bişey mi, yoksa kötü bişey mi? *İyi ya da kötü demeyelim, öylesine bir tespit. #O halde niye kötü bişeymiş gibi söylüyorsun?! *Yok canım sana öyle gelmiştir.

&Bence pragmatist olmak iyidir. Birileri çalışsın ve sen onların üstünden geçin. #Hımm, iyi bir fikir. Sen pragmatist birisi olarak mı yaşıyorsun. &Eh işte şöyle böyle, tam olarak değil, etiğe uygun bulmuyorum. #Bütün insanların yarar sağladığı bir pragmatist anlayış yok mudur. &Vardır canım, niye olmasın!? #O halde parçanın iyi olması için değil, bütünün iyi olması için pragmatist olalım!?

*Gayretli olma konusunda çalışmaların hoşuma gittiği için öyle bir yorum yapmıştım. #İlk önce kendini ispatlamaya meraklı birisi olmakla suçlandığımı hissettim. Bu sözün beni üzdü. İnsanın kendisini ifade etmesi bu şekilde aşağlanmamalı, utandırılmamalı.

*Eğer gerçekten samimiyetle kendini yaşıyorsan dediklerimi duymaz, bildiğin yolda ilerlersin. Sana söylediklerimle inancını sınamış ol! Ne dersin? #Mantıklı bir savunma ve doğru bir cevap, ne diyebilirim ki haklısın. Lakin bu yolda kendini riske atıyorsun, beni sevmediğini bana düşündürmekle beni sana karşı küstürüyorsun. Bu; seni mutlu etmek için; senden uzaklaşmam gerektiği anlamına gelir! Anlıyor musun? Evet! Zekan bunu anlamaya yeter...

İçsel Kavgam,
Kazım Mızrak