Kaldırımlar

Başını, bir gayeye satmış kahraman gibi.. etinle, kemiğinle, sokakların malısın. Kurulup şiltesine bir tahtaravan gibi.. sonsuz mesafelerin üstünden aşmalısın !

Fahişe yataklardan kaçtığın günden beri.. erimiş ruhlarınız, bir derdin potasında. Senin gölgeni içmiş, onun gözbebekleri.. onun taşı erimiş, senin kafatasında.

İkinizin de ne eş, ne arkadaşınız var.. sükût gibi münzevî, çığlık gibi hürsünüz. Dünyada taşınacak bir kuru başınız var.. onu da, hangi diyar olsa götürürsünüz.

Yağız atlı süvari. Koştur atını, koştur ! Sonunda, kabre çıkar bu yolun kıvrımları. Ne, kaldırımlar kadar seni anlayan olur.. ne, senin anladığın kadar kaldırımları.

Necip Fazıl Kısakürek