8 Aralık 2006

Dostlarının derdi ile dertlenen bir kimse, kendi acılarını unutur.

2 Yorum:

Anonymous Adsız dedi ki...

"Dost kelimesini duyunca kalbime sıcak esintiler, gönlüme muhabbet, ruhuma bir huzur doluyor. Kalbimin ritmi yükseliyor. "DOST" ne mübarek bir kelime. Ne kadar engin bir ifade. Arkadaş, kardeşlik, kanka gibi kelimelerle karşılaştırdğımda, "DOST" sıcaklığını hiç birisinde bulamıyorum. Hiç bir kelime "DOST" kadar içim ısıtmıyor.
Dost deyince, muhabbet, şefkat, sadakat,fedakârlık ve benzeri anlamların tamamından derlenmiş bir "öz ifade" aklıma geliyor. Tıpkı çeşitli çiçeklerden derlenmi bal gibi bir tat ve koku bırakıyor yüreğime.
Bugün balların hakiki olanını bulmak zor olduğu gibi gerçek dostu bulmak da kolay değil. Ama imkansız da sayılmaz. İnsan biraz ferasetli olursa dostun fâni olanını da, bâki olanını da bulabilir. Zaten bâki olan tek dost Allah'tır.
İnsan hakiki dost yolunda post olmak ister. İşte o zaman muhabbetle mest olur.
Dost yolunda post olan insan daha ne ister ki?

9 Aralık 2006 13:45  
Blogger Bâd-ı Sabâ dedi ki...

"İnsan hakiki dost yolunda post olmak ister."

@ Gönül Pınarı

Allah râzı olsun efendim, ne güzel bir sözmüş bu böyle. Ben de, niye hep post niyetine çiğneniyorum diye tasa ediyordum :)

Teşekkürler,

[ 09.12.06 / 14.01.07 ]

14 Ocak 2007 23:40  

Yorum Gönder