Birileri

Sözlerimiz bin bir parçaya bölünerek serpilir toprağa, ve bize cömert davranır Tanrı, her bir parça söz geri gelir gittiği gibi.

İşte bu anda hiç bir söz eskisi gibi değildir, yani bizden koptuğu halde! Artık yeni bir çehre kazanmışlardır..

Mi'de bulandıran fâhişe, bizim için mukaddes bir aşk olmuştur uğruna ölünebilecek; nefret sözcüğü, yerini sevgi kelimesine bırakmak zorunda kalmıştır ister istemez.

Çünkü Tanrı, nefreti sevmez.

Ölüm, sen de böyle yalansın işte; bir varsın, bir yoksun misâli...

Gece yarısı uykusundan uyandırılmak pahasına aranan dost insan, İstanbul sokaklarındaki bir arka mahallede toplanan Diyarbakır'lı gençlerin içki sofrasına daha başka nasıl meze yapılabilirdi ki!?

Ölüm korkusu mu bu, yoksa ölüme meydan okuyuş mu; hangisi daha bir gerçek, ölümden kaçış mı yoksa ona susayış mı?

Bir dostun özlenişi...

Kavgalar yalan oldu...