Sihirli Değnek Var mıdır?

Mutluluğun matematiksel bir formülü olmalı diye düşünüyordum. Ne de olsa doğanın varlığı ile ilgili olarak; sayısal işlemlerle tanımlanabilecek kadar somut olduğu düşünülmekteydi, bilim adamlarınca. Atomları bir arada tutan çekim gücünün bile denklemsel bir eşiti yok muydu? Ve her atomda bağ gücü farklılık arz ediyordu; aynen biz insanların kiminin çok mutlu, kiminin az mutlu, kiminin ise hayattan kopmayacak kadar mutlumsu olması gibi?

Bir sihirli değneğin üzerime dokunarak beni kahkahalarla neye güldüğümü ve neden mutlu olduğumu bilmeden mutlu etmesi fikri hem çok masalsı hem de çok anlamsız geldi. Böyle mucizeler, bir prensesin çirkin kurbağaya inanarak ona dudaklarını uzatmasıyla karşısında yakışıklı prensi bulması şeklinde çocuk hikayelerinde oluyordu.

Bu düşüncenin bilincine uyanınca sihirli mutluluğu aramaktan vazgeçtim. Onu zihnimde ölçü ve hesaplarla kendim bulmalıydım. Daha sabit, elde tutulur herkesin işine yarayan bir formül fikri bana çok heyecan veriyordu uzun zamandan beri.

Ancak onu arama gayretine acılardan oluşmuş ölü düşler gölünde; umutsuzlukdan boğulmak üzereyken koyuldum. Sevgi yerine nefretle yüzleşmem; mutluluk arayışımdaki sorunu çözmek için insanların tükenmiş merhametlerine sığınmamın, çaresizliğim olduğunu anlamamı sağlamıştı.