Geçmiş Zaman Olur ki...

Onu seviyordum, iyi bir insandı; güzeldi, akıllıydı ve en önemli olanı ondan etkileniyordum. Beni ona çeken kendi eksikliklerimdi, bunun farkındaydım; o da biliyordu ki ben zayıfdım, o ise güçlü. Böylesi bir beraberliğe uzun bir süre biçilemezdi. Ondan beni üzmemesini isterdim. Bunu nasıl yapacağını biliyordu, ama benim mutlu olmamı istemiyor gibi bi hâli vardı. Ben gülsem, o bir yolun bulup neşemi haram zıkkım edecek bir şeyler zırvalardı! Sorunumuzun ne olduğunu anlamıyordum, yanlış kimdeydi? Mutlu olmayı istemek ne zamandan beri bir günah sayılıyordu. Eksik olan neydi, sihirli sözcük Seni Seviyorum olabilir miydi; değildi tabi ki, işe yaramıyordu bir türlü. Çektiğim acıları hiçe sayarak yaşıyordum, susuyordum; salak salak gülüyordum. Yeter ki sorunun nerede olduğunu anlayabileydim ve bunun için yıllarımı feda edebilirdim...

İçsel Kavgam
Kâzım Mızrak