Çek Kayığını İmam, Ölesim Geldi Bugece!

Ölüm kelimesi ne demek bileniniz var mı? Koskoca bir hayır demi! Bir gün herkes bu duyguyu yaşayacak.

Annem bugece hastanede, korkulacak birşeyi yok; henüz tabi! Bu gün değilse bile bir gün acı haberi alıcaz, ya da alamayacağız. Kim bilebilir ki sıranın bize gelmemiş olduğunu.

Bir kaç gündür başı dönüyordu annemin, doktora gittik; babam, ben ve annem. Doktor hastaneye yatırılmasını istedi; verdiği ilaçların düzenli olarak kullanılması içindi sanırım bu karar. Pazartesi kan, idrar, rontgen tarzı tahlil ve incelemeleri yapılacak; verilere göre bir tanı konulacak şikayetler hakkında.

Yorgun, halsiz görünüyor. Annem hep öyledir ama bu hâli başka bir hâl. Konuşması kısadan ve sakin; hiç acelesi yokmuşcasına; ne bir korku, ne bir sevinç; mutluluk, üzüntü, heyecan var. Oturduğu yerden ayağa kalkarken başı dönüyormuş birden; gözlerine karartı geliyormuş. Tansiyon mu acaba? Yaşlılık ya ondanır, neden olmasın!? Ya başka bir hastalığı varsa?!

Evet, ilk defa bu gece hiç beklemediğimiz; istemediğimiz, sevip içimize sindiremediğimiz bir sebepten dolayı annem aramızda değil, hastanede ve yalnız. Küçük kardeşim annemle benden çok ilgileniyor, hastanedeki hemşirelere kızıp duruyor kendince; hastalara iyi davranmıyorlar diye.

Akşam üzeri annem telefonda söylemiş kardeşime; koridorda diğer hastalara bağırıp kızan bir hemşirenin sesi annemin odasına kadar geliyormuş. Annem bi şikayette bulanmadıysa da kardeşim hemşirelere pek güvenmiyor.

Yine de hepsi hakkında böyle düşünmemeliyiz, çünkü bizim eleştirdiğimiz üçü beşi. Aralarında sabırlı ve iyi kalpli olanları üzülebilirler onlar hakkındaki olumsuz düşüncelerimize ve sonra onların da kalpleri katılaşır küserler bize demi yani!?

Sevgide Sonsuzluk, Kâzım Mızrak