Doğada, Termik İzolasyonun Kullanılması

Mevsim yaza döndü, baharın ılık yağmurları şimdilerde güney yarım küreyi ıslatıyor. Arada bir yolunu şaşıran bulutlar biraz serinlik bırakıyorlar başımızdan aşağaya; onlar da olmasalar hepden kuruyup telef olacağız.

Evimizin balkonundan dışarıyı seyrediyorum; dalmışım yine rüyalara. Gözüm çalı gibi duran küçük bir ağacı görüyor ve çevresindeki otları; ağaç hâlâ yeşil ama otların hemen hemen hepsi de sararmış vaziyette.

Neden ikisi de yeşil değil diye sorgulamaya başlıyorum; ağacın da yaprakları aynı göneşi alıyor, otların da! Bu halde her ikisi de susuzluktan kurumalıydı diyorum.

Çevreme iyice bakınıyorum, ağaçlar ve küçük çapda kalın gövdeli çalı tarzındaki bitkilerin yaprakları hala yeşil duruyor. Ot tarzındaki bitkiler ise çoktan sararıp kurumuşlar. Toprağın derinlerine ulaşamayan kökü cılız bitkiler; güneşin sıcaklığı ile kuruyan toprağın üst katmanında susuzluktan ölüyorlar.

Üst katman sıcaklıkdan kurumuş haliyle, güneş ışınları ve alt katman arasında bir izocam vazifesi görüyor. Alt katmana kökleriyle ulaşabilen bitkiler burada kalan nemden istifade ederek güneşin yakıcı sıcaklığına rağmen hayatda kalmayı sürdürebiliyorlar.

Termik izolasyon diye bilinen bu durum, doğada böyle bir örnekle uygulanmaktadır...