Susup, Hiç Konuşmasam mı?

Bir gün herşey bitecek; sus diyorum, susss! Neyi ispatlamaya çalışıyorsun? Aptal ve gerizekalı olduğunu söylüyorsun, öyle misin peki ? Hayır! Akıllı ve zeki misin? Hayır! Kendisi olmayan karşıtı değil midir? Nasıl yani?

Beyaz değilse karadır; az değilse çokdur; acı değilse tatlıdır. Sen nesin? İyi değilsen, kötüsündür! Ne iyiyim ne de kötü, illaki bir adım olmalı mı? İyi ya da kötü olmam mı gerekiyor, buna ben mi karar vereceğim, sen mi? Karar verilmesi gereken bir durum var ve o da ne olduğum mu?

Ben bir hiçim, işte herşeyi burada bitiriyorum; ispatlamaya çalıştığım bişey yok! Amacım yok; geldiğim yer yok; gittiğim yer yok! Parasız bir yoksul olduğum için üzülmem gerektiğini senin gibi gerizekalı mahluklar söylüyor sadece, benim gibi maddeci olan zavallılar da buna inanıyor! Bir zamanlar ben de öyleydim; ama şimdi açlığımı dahi normal birşeymiş gibi algılıyorum. Herşey normal ve olağan; ölüm gibi; doğum gibi; gülmek gibi; ağlamak gibi! Özlemek gibi, acımak gibi; sevmek gibi; öfkelenmek gibi!!!

Sana ters gelen ne yahu? Senden öncekilerin sana öğrettikleri ile amel ediyorsun ve bu iyi şu kötü diyorsun; neye göre; kime göre?

Sıcak sudan soğuk suya elini daldırdığında sana ılık gelen su, kimilerin elini yakıyor be salak! O yüreği acıyan insanları anlamadan konuşuyorsun, gülenleri mutlu, ağlayanları üzgün diye değerlendiriyorsun; kendini merkeze alarak oturduğun tahtdan onu bunu şudur budur diye yargılıyorsun!

Şimdi sen de aynı şeyi yapıyorsun bana, karşındaki insanı yargılıyorsun!

Evet doğru söylüyorsun. Haklısın. Haksız olan kim? Hak ne demek? Bu kelimeye ilk anlamını veren şey neydi? Kelimeyi oluşturan maddesel sesden bahsetmiyorum, manadan bahsediyorum. Neden bir üçüncü değer yok da, her şeyi olumsuz veya olumlu diye idrak etmeye yatkınlık gösteriyoruz; belki bir üçüncü kuvvet daha vardır!? Var mıdır, yok mudur? Olmalı mı, olmamalı mı? Ben kimim, neyim?

Zavallının Birisi, Kâzım Mızrak