Bir Gece Var ki Sabaha Varmaz Sonu

Küçük bir odam var benim, yatağım ve iki adet masam var odamın içinde ve belki iki sandalye sığacak kadar bir boşluk masaların arasında.

Masanın birisinde bilgisayarım duruyor. Diğerinde ise finallerden kalma kitap ve defterler, ilk bakışta bir savaş meydanını andırıyor bu masa; öylesine dağınık ki!

Uyku tutmuyor beni bu gece; gözlerimdeki sulanmaya eşlik eden bir kaşınma hissi var, kirpiklerim gözümün içine batıyor sanki. Yorgun ve bitkinim, uyuşuk uyuşuk bilisayarımın başına geçmiş kendimle konuşuyorum; kendimi dinliyorum yani.

Daha akşam üzeri bıraktığım sigaraya yeniden başladım, ikincisini yakmak üzereyim. Söz veriyorum bir gün bırakacağım sigarayı ama şimdi olmaz, belki yarın :)

Yanıp da Sönmüş, Kâzım Mızrak