10 Kasım 2010

Güzelliği Özlemek

İnsanlar vardır, ama insanlık değerlerini yitirmişlerdir bunlar. Adı insandır. Burada, yaşadığım yerde, öyle insanlar ile bire bir yüz yüze çalışmak zorunda kaldım. Bunu böyle isteyen şüphesiz rabbimdi. Bir hayır hikmet mutlaka olmalı bu işte.

Onlarla birlikte yaşarken kötülüğün ne olabileceğini daha iyi anladım. İyiliği daha çok sevdim, güzelliği daha çok özledim. Ve rabbimi daha çok andım, beni içine düşürdüğü bu çirkin âlemden alıp sevdikleri ile birlikte kılması için.!

Hayatım boyunca böylesi insan müsvetteleri ile karşılaştım durdum. Neden.? Benim kalbim temiz saf masum, bu sebepledir küçük rüzgarların bana fırtına nisbetinde gelmesi. Diğerleri için olağan gibi görünen haksızlıklar beni daha çok üzüyor incitiyor.

3 Yorum:

Blogger Bâd-ı Sabâ dedi ki...

Lûgat, bir isim ver bana hâlimden;
Herkesin bildiği dilden bir isim!
Eski esvâblarım, tutun elimden;
Aynalar söyleyin bana, ben kimim?

Necip Fazıl Kısakürek

10 Kasım 2010 06:14  
Anonymous Adsız dedi ki...

yavrularımı yavrum olduğu için sevemiyorum..
eşimi eşim olduğu için sevemiyorum
babamı babam olduğu için sevemiyorum.
ağabeylerimi ağabeğim olduğu için sevemiyorum.
kardeşlerimi kardeşlerim olduğu için sevemiyorum.
akrabalarımı akrabam olduğu için sevemiyorum.
komşularımı komşularım olduğu için sevemiyorum..
kendimi kendim olduğum için de sevemiyorum
sevmekten mahrum değilim ama bir çok insan gibi ben de neden bir insan olamıyorum diyedir üzüntüm..
beni kendim, onları onlar olduğu için sevmediğim de ise acı duyuyorum..
bunuda bilin ki ben onları çok seviyorum..!

10 Kasım 2010 11:33  
Blogger Bâd-ı Sabâ dedi ki...

Sevgi, her kalbe sığmaz.. biliyorum .. !

19 Kasım 2010 17:48  

Yorum Gönder