Gül Yaprakları

Kâinatta, tesadüfe tesadüf edilmez.

Başımıza her ne gelmiş ise takdiri ilahinin bir tecellisi olarak görebilmeliyiz. Bu görüşten mahrum kaldığımız zamanlarda, gerçeği değiştirmek istediğimiz kadar karşımıza bir direnç çıkar.

Hasta olan bir kimsenin, hastalığına deva aramaması anlamına gelmez elbette gerçeği kabullenmek. Ancak her yol mubahtır diye düşünerek makyevelist bir anlayışla hareket edilmemelidir. İşte bu daire, nefsî dairedir. Yolunda bulunmak ayrıdır, zorla yola getirmek ayrıdır.

Gerçeği kabullenebilmek bir erdemdir diye düşünmeliyiz.

Bunu herkes yapamıyor, ve yapamayanların sonu da hüsran oluyor ne yazık ki. Bir sınavı kazanmak isteyen kimse, nasıl olsa kazanamam diye yan gelip yatmamalıdır. Çalışacak, çabalayacak. Eğer kazanamamış ise, belki tekrar deneyebilir. Ve lâkin ısrarcı bir tutum içine girip, illâ kazanacağım, olmazsa olmaz dememelidir.

Kimi gayeler vardır ki mücadele etsek de, aklımızın hiç de ermediği bir sebeple amacımıza ulaşamayabiliriz. İşte sabır bu günler için vardır. Sabır ve tevekkül böylesi günler için ihsan edilmiş birer nimettir. Bu erdemlerin değerini bilelim inşâ Allah, ve yerinde zamanında kullanalım.

Hayat bir mucizedir, ve insan öyle kıymetli bir varlık ki, ne hayata haksızlık edelim, ne de bir insan olarak layık olduğumuz güzellikleri yaşamaya küselim. İnsan, yaşamın en değerli hazinesi ve en nadide çiçeğidir. Bu münasebetle insana, bir çiçek gibi nazik davranmalıyız.

Kırmadan, incitmeden, gönül yormadan.

Çiçekler neden çok sevilir diye düşündünüz mü ! Çünkü onlar, sevilmek için özel bir çaba sarfetmezler. Tüm sükûnetiyle, saflığıyla açar bir çiçek. Ona her ne kadar kötü gözle baksak da, o asla bize kötü söylemez çirkin görünmez.

İşte çiçeği değerli kılan da budur.

Biz insanlar da çiçek gibi olabilmeliyiz. Bir gül gibi dikenlerimiz bulunsa da, bizi görenlere gül yüzümüzü göstermeli, ve hiç kimsenin, ama hiç kimsenin kalbini kırmamalıyız. Dünya fanidir, gelip geçicidir her mahluk.

Çiçekler de bir gün solar.

Vakti geldiğinde, ayrılırken bu âlemden; bizler de ardımızda dikenlerimizi değil, gül yaprakları gibi mis kokulu hatıralarımızı bırakalım dostlara.