24 Ocak 2007

Şeb-i Arûs

Saman alevlerine kattık geceyi, aydınlandı karanlığımız. Sonra
kendimizi yakmasını öğrendik, aydınlanacak bir gece kalmadı.

K. Mızrak

5 Yorum:

Anonymous Adsız dedi ki...

"yürüken bıraktığım izleri silince geri dönüş yolunu bulamadım"(gulnare)...ne kadar haklı bir söz söylemişsiniz mızrak bey...ne denirki kendimiz edip kendimiz bulmuyor muyuz aslında..hayırlı cumalar olsun...
ebedi selamar...

26 Ocak 2007 10:13  
Anonymous Adsız dedi ki...

Merhaba Kazım Mızrak bey Kardeşim
Nedense bugün İçimden hep Yunus ca konuşmak ve Yunusdan yazmak geçiyor
Başka bloglara yazdım müsadenle burda da aklımda kalan birkaç mısra yazayım
Tüm gönüllerimiz Yunusların gönülleri gibi olsun ve yunusların aşkıyla dolsun
Rabbim sizi korusun ve muhafaza etsin

Biz kimseye kin tutmayız
Ağyar dahi dosttur bize
Kanda ıssızlık var ise
Mahalle-vü şardır bize

Adımız miskindir bizim
Düşmanımız kindir bizim
Biz kimseye kin tutmayız
Kamu alem birdir bize

Vatan bize cennetdürür
Yoldaşımız Hak'dürür
Haktan yana yönilecek
Başka yollar dardır bize

Dünya bir avrattır karı
Yoldan iltir niceleri
Sürün gitsin öyleleri
Onu sevmek ardır bize

Yunus aydur Allah deriz
Allah ile kapılmışız
Dergahına yüz tutuban
Hemen bir ikrardır bize...
YUNUS EMRE

26 Ocak 2007 17:05  
Blogger cenkunal dedi ki...

Sman alevlerini geceye kattıysak,kendimiz de yandıysak,gece nereye gitti?
Gündüze ve aydınlığa mı kalboldu?

1 Şubat 2007 18:08  
Blogger Bâd-ı Sabâ dedi ki...

buraya yorum bırakan dostlarıma kardeşlerime selâm ediyorum; sevildiklerini bilsinler diye yazıyorum, bir gün olur bunu da yazamayabiliriz.. de mi ama:)

Tabi herkes sevebilir sevilebilir, ne de olsa bu dünya kimseye kalmaz!!!!!!!!!!!!!! bana da kalmayacak, biliyorum...............

Kâzım Mızrak

İstanbul
02.02.07
01:02

2 Şubat 2007 01:04  
Blogger . dedi ki...

bir de sesimize kibrit çaktık, tutuştu o demde.sonra kalmayışına içlenecek sesimiz kalmadı..

7 Şubat 2007 16:45  

Yorum Gönder