Herkes bir şekilde anlaşılır ama gerçekten anlamış olduğumuzdan emin olamayız kimseyi..Çünkü kaya gibi yanlış anlama durur hep önümüzde..güzel yanlarını görsün gözlerimiz herkesin inş..
mAMİN merhamet en büyük zenginliğimizdi öyle bir bencillik türemiş ki bu yer yüzünde kimse, kimseye merhemet etmiyor..:(sorduğunda ise "empati yapıpta sağlığımı bozmam ben.. psikolajimi bozaman" der olmuş herkes . yani anlayacağımız :kaybetmek üzereyiz o merhameti. Allah yardımcımız olsun. bilmiyoruz ki onu kaybettikçe tüm varlığımız da arada kayboluyor. aslında gerçek ağır psikoloji sorunu ondan sonra başlıyor ama nafile anlayamıyoruz..:) o yüzden işimiz duaya kaldı duaya bel bağlamaktayız:(( dua inşaallah..
Evet, empati bir hayli zor bir şey. O yüzden herkes yapamıyor. Bir alışkanlık meselesi. Pek çok insan bu alışkanlığı küçük yaştan itibaren edinmiş değil. Sonraları ise bu duyguyu idrak etmek elbette kolay olmuyor.
Yine de, biz iyiyi görmeye çalışalım. Günden güne kirlenen dünyamızda, çöplüklerde bile açabilen çiçekleri düşünelim. Yine de ümitvar bakalım aynalara, acı da olsa gülümseyerek. Her nefeste kötülüğün içinde, küçük de olsa bir iyiliğin bulunduğuna olan inancımızı tazeleyelim.
Şu dünya hayatında fâni olduğumuza şükretmeliyiz diyorum Adsız, şükürler olsun ki fâniyiz. Bir gün bütün bu çile ızdırap son bulacak. Dünya mü'minin cehennemidir diye düşünüp, teskin olalım. Belki, bir umut, öbür dünyamız umduğumuz güzellikleri bulabildiğimiz bir yer olur.
4 Yorum:
Herkes bir şekilde anlaşılır ama gerçekten anlamış olduğumuzdan emin olamayız kimseyi..Çünkü kaya gibi yanlış anlama durur hep önümüzde..güzel yanlarını görsün gözlerimiz herkesin inş..
Rabbim hoş görmeyi ve hoş görünebilmeyi nasip eyleye inşâ Allah. Ama en çok da merhameti sevdirsin bize, en çok da merhameti..!
mAMİN merhamet en büyük zenginliğimizdi öyle bir bencillik türemiş ki bu yer yüzünde kimse, kimseye merhemet etmiyor..:(sorduğunda ise "empati yapıpta sağlığımı bozmam ben.. psikolajimi bozaman" der olmuş herkes . yani anlayacağımız :kaybetmek üzereyiz o merhameti. Allah yardımcımız olsun. bilmiyoruz ki onu kaybettikçe tüm varlığımız da arada kayboluyor. aslında gerçek ağır psikoloji sorunu ondan sonra başlıyor ama nafile anlayamıyoruz..:) o yüzden işimiz duaya kaldı duaya bel bağlamaktayız:(( dua inşaallah..
Evet, empati bir hayli zor bir şey. O yüzden herkes yapamıyor. Bir alışkanlık meselesi. Pek çok insan bu alışkanlığı küçük yaştan itibaren edinmiş değil. Sonraları ise bu duyguyu idrak etmek elbette kolay olmuyor.
Yine de, biz iyiyi görmeye çalışalım. Günden güne kirlenen dünyamızda, çöplüklerde bile açabilen çiçekleri düşünelim. Yine de ümitvar bakalım aynalara, acı da olsa gülümseyerek. Her nefeste kötülüğün içinde, küçük de olsa bir iyiliğin bulunduğuna olan inancımızı tazeleyelim.
Şu dünya hayatında fâni olduğumuza şükretmeliyiz diyorum Adsız, şükürler olsun ki fâniyiz. Bir gün bütün bu çile ızdırap son bulacak. Dünya mü'minin cehennemidir diye düşünüp, teskin olalım. Belki, bir umut, öbür dünyamız umduğumuz güzellikleri bulabildiğimiz bir yer olur.
Yorum Gönder