8 Şubat 2012

Kendini Sev

@ Adsiz

Kalbimden gelen ses diyor ki, Adsiz seni dusunuyor, iyi olup olmadigini merak ediyor!

Ben de, ona dedim ki: Haklisin, ona sesimi duyurayim. Merak edip uzulmesin, onu unuttugumu sanmasin.

Adsiz, ben cok ama cok sevdigim kimi insanlari, simdi yanimda bulamiyorum.

Bazen dusunuyorum, demek ki ben kotu kalpli bir insanmisim.

Veya; bos, ise yaramaz, hatta bencil, dusuncesiz, anlayissiz birisiymisim.

Hayat ne kadar adaletsiz!

Oysa ben yureginde cicekler acan bir kimse sanirdim kendimi.

Sanmak ne kelime, oyleyim!

Mesele inanmak olsa gerek.

Insan her neye inaniyorsa, iste o inancin kulu kolesi oluveriyor.

Benim iyi birisi oldugunu dusunen bir kimse, o inancla amel edip beni seviyor.

Sonra, yanildigini fark ediyor. Benim kotu birisi oldugumu dusunup, oyle davraniyor.

Aslinda, ben sen meselesi degil bu: hepimiz oylemiyiz acaba!

Emin degilim.!

Ancak, emin oldugum bir sey var: Ben her seye ragmen, beni kotu olmakla yargilayanlara ragmen, beni sevmeyenlere ragmen, beni yanlis yapmakla suclayanlara ragmen ben kendimi seviyorum.

Bunu niye anlatiyorum sana.?

Birileri hakkimizda olumsuz dusunuyor diye, biz de onlar gibi dusunmeye baslarsak, kendimize haksizlik yapmis oluruz!

Her seye ragmen, guzel mi guzel bir cicek oldugumuzu dusunmekten vazgecmeyelim.

Seytanin ve nefsinin elinde seytanlasmis olan kimselerin bize soylediklerine inanmayalim.

Seytan, daima bizi uzmek kirmak ve Allah'a karsi isyankar olmamizi ister.

Bunun icin de, aklimizin kalbimizin icine girerek bizimle oynar.

Bunu basaramadiginda ise, cevremizdeki insanlar ile bize zarar vermeye calisir.

Iste, bu en savunmasiz halimizdir.....!

Yakin bir arkadasimiz kalbimizi kirar, biz bunu seytandan degil de, sevdigimiz arkadastan biliriz.

Oysa, o kimse, suursuz bir halde iken, seytanin maskarasi olmus, kalbine seytanin dusurdugu kotu sozleri, bize soylemistir.

Goruyorsun ya.!

Seytan nerelerden hucum ediyor.

Iste bu nazarla, cevremizden bize gelen akil mantik vicdan disi elstirilere itibar etmemeli, uzulup incinmemeliyiz.

Pek cok kimse, iste bu tuzaga dusmekte, ve iyilik guzellik yolundan sapmaktalardir.

GuZel bakan guzel gorur, guzel goren hayatindan lezzet alir.

Biz de, bize dikte edildigi gibi hayata cirkin bakmaya baslarsak, iste o zaman seytan amacina ulasmis demektir.

Adsiz, her kim guzeldir, seytan ona guc yetiremez.

Her kim sabirlidir, seytan ondan usanir.

Cunku seytan, acelecidir..!

Ve kendi beceremedigi isi, cevremizdeki zayif gonullu kimselerin aklini celerek isini baskalarina yaptirir.

Boyle bir tuzaga dusmemek lazim.

Ikinci bir tuzak da, kisinin kendisini toz pembe ter temiz gormesidir.

Bu ilkinden, daha fenadir. Ve tehlikelidir.

Elbet bizler de nur sacan bir gunes degiliz.

Hatalarimiz, yanlislarimiz, gunahlarimiz vardir.

Hani derler ya; havf ve reca diye!

Korku ve umit arasinda olursak, iki kanatli bir kelebek haline gelebiliriz insa Allah.

Ne kendimize haksizlik edip kendimizi asagilik gorelim, ne de bulutlarin uzerine cikip kendimizden gecelim.

Oyle iste :)

Rabbim merhamet etsin bize.

Amin, amin, amin.

0 Yorum:

Yorum Gönder