Kayiplar

Sevdiklerini kaybedebiliyorsun, seni sevenleri de; isini, asini, askini; sahip olduklarini ve sana sahip olanlari.

Bir zamanlar, kendine en yakin dost arkadas gorduklerin; sirrini, derdini, sizini paylastiklarin; gun gelip seni tanimazdan gelebiliyor.

Bu kayiplar, hepsi de oyle zor ki; kimileyin insan o noktada hayatin son buldugunu dusunuyor.

Hatta oyle ki, olmek isteyenimiz bile oluyor!

Aci dayanilmaz bir hal aliyor iste o noktada, umutlar tukeniyor, zamani geri alamiyorsunuz.

Soyler misin?

Cok mu zor geliyor da, yeniden baslamasi, kolay olani kabulleniyoruz?

Lutfen, soyle.?

Hala hayattasin, hala ayaktasin; yeniden baslayabilirsin.

Oyle ya, simdi kim savasacak!

Goruyorsun ya, kactigimiz sey mucadele.

Tarihe adini yazmis dehalar da hayatlarinda bazi yanlislar yapti, kapilar yuzlarine kapandi ve belki bunu haketmislerdi de.

Ama, vazgecmediler.!

Iste onlarin yaptigi en dogru sey buydu.

Asla umudunu yitirme ve gulumse her zaman.

Kumdan kaleler yapmaya devam et.!

Bir gun denizin sana ne anlatmaya calistigini dusunup, kaleni kayalardan insa etmeyi ogreneceksin.

Iste o gun, sagir kurbaganin hikayesini bir kez daha hatirlayacaksin.

O kendisine guvenmeyenlere inanmamis, kalbinden gelen sese kulak vermisti.

Edison'un yaptigi gibi.!

Denedi; tekrar denedi; yilmadi; yikilmadi; tekrar denedi; bu sefer daha inancli; daha azimliydi.!

Hatalarindan ders aldi; yanlis olan 1000 yol buldu; ve dogruyu bu 1000 yoldan cikarip buldu.

Bunu sen de yapabilirsin.

Dene, tekrar dene.!

Kabullenme, onunde duran kaderi.