3 Nisan 2006

Ben Ölünce, Sen Sevmeye Küsme; Yeniden Sev ve Ben Sevginle Yeniden Hayat Bulayım, Sende...

....demiş şair ve eklemiş "ölüyorum" diye :-/

2 Yorum:

Blogger un4tunately dedi ki...

kimmiş o şair?

6 Nisan 2006 02:51  
Blogger Bâd-ı Sabâ dedi ki...

....şairliği bana yakıştırmaz mısın ki, Un4!?

O şair benim...

Sevmeye küstüğüm zamanlarki ruh halim aklıma geliyor; ıstırab, acı, bunalım, isyan...

Bu acıyı yaşamamalıyız ve de karşımızdaki insana yaşatmamalıyız diye düşünüyorum.

Yalnız ihanetlere kapı açalım da demiyorum, bir sevginin varlığı insana kafi gelmiyor mu?!

O sevginin yaşaması için mücadelemizi vermeliyiz, bu mücadeleye gücümüz yoksa çekip gitmesini de bilmeliyiz...

Zaman içersinde kimin vezir kimin rezil olacağını bilemeyiz tabi, bir bakmışsın dünün veziri rezil olmuş bir halde perişan olarak ortalıkta geziniyordur; arkasından alay ettiğimiz deli de bugün bir vezir olup huzura gelmiştir..

Nihayi olarak, dün yaşanılanlara bağlı kalmayalım diyorum. Yeniden sevebilmeliyiz, yeniden mutlu olup gülebilmeliyiz.

Kaybetmek hayatın bir gerçeğidir, fakat bir sonraki maçı kazanamayacağımızı kim iddaa edebilir ki?!

Ben seni seviyor olsam ve de sen beni seviyor olsan; aynı zamanda ben maddi veya manevi anlamda ölüyor olsam ya da kesinlikle bir gün öleceğimi biliyor olsam; benden sonra, o günlerde yokluğuma üzülüp acı çekmeni istemezdim.

Yeniden sevmende bir sakınca görmediğimi hatırlamanı isterdim; yani ölümümle beraber, manevi anlamda yaşamın güzelliklerine gözlerini kapatıp senin de ölmeni istemezdim!

Sen güz mevsimini yaşayarak, kendini karanlık odalara kapatmışdın bir aralar; ya da ben öyle anlamıştım, sonra bloğunu takip edemez oldum...

Şu sıralar nasıl bir ruh halindesindir bilemem, belki neşeli ve de hayat dolusundur :-)

Sevmeye küsmeyelim efendim, saygı ve selamlarımla...

Kâzım Mızrak

6 Nisan 2006 13:15  

Yorum Gönder