Yalnızlık mı.....!?

Yalnızlıktan dem vuran dostlarıma ve özellikle geçmişime bakıp neden hep yalnızlığımdan şikayet ettiğime çok ama çük üzülerek şaşıyorum şimdi. Bu konuda büyük bir hicap ve pişmanlık duyuyorum.

Bir kitap okuyorken insan nasıl yalnız olabilir ki.! Lütfen, düşünün, çözümü ve cevabı belli olan bu sorunu artık rafa kaldıralım. İnsan, mükemmel bir varlıktır, yalnızlık gibi bir mevzu onun başedemeyeceği bir sorun olmamalı.

Parası olmayan kimseler için bile, şehrin kütüphaneleri bir nimettir. Hiç kütüphanesi olmayan bir yerde bile, çevre okulların kütüphaneleri, bu konuda samimi olan kimseler için bir başvuru adresidir.

Eğer hâlâ yaşıyorsa insan, hiç bir şey için geç sayılmaz.

Bir kitap dostdur, bir kitap başka dünyalara açılan bir kapıdır, bir kitap yeni keşiflerin atlasıdır.

Geçen bunca zamana üzülmek yerine, bir başlangıç yapıp bundan sonrası için bir şeyer yapmalıyız.

Durup kendimize acımak yerine, daha iyi bir şey yapıp, bir kitabın sayfasını aralamalıyız. Sonrası gelecektir.!