5 Ağustos 2009

Merhamet.

1 Yorum:

Blogger Bâd-ı Sabâ dedi ki...

Korkuyorduk.

Bu kelimeyi neredeyse unutur olmuştuk, bilerek bir unutmaktı bu.

Kasten adam öldürmek gibi yâni ?!..

İstedik ki, hatırlayalım; kim duysa korkar olmuştu çünkü.

Merhamet etmek istemiyorduk, buna; sözde, gücümüz yoktu.

Bi hayli güçlüyken, ve daha da güçlü olmak varken, ne diye diz çökelimdi merhamet gösterip.

Zayıftık.

Yine korkuyorduk, merhamet dilenmekten; hem acizdik, hem de gururlu.

İnsan doğasında en saklanır duygunun ta kendisiydi merhamet.

Hani, şu; Rabbin en açık seçik tecelli ettiği duygu ?!..

Bir bebek, ilahi kudretin merhametine mazhar oluyordu daha ilk nefesine kavuşmuşken; anne gögsünde onu bekleyen süte, kapandığında.

Merhamet, böylesi insanın gözüne sokulmuştu da; yazık ki insan onu lâyık olduğunca göremiyordu.

K.M.

6 Ağustos 2009 22:32  

Yorum Gönder