Kayboluş

Senden sonra, yalnızlığımda, kendimi buldum. O'na dokundum. Sen vardın, şimdi ise ben varım.

Kendime ne kadar haksızlık ettiğimi düşünmeye başladım. Bu kadar zaman, sende kaybolmuşum. Neden bu ayrılık acı veriyor diye üzülmemin sebebi de, bu değil mi zaten: Kendimi kaybetmişim sende, haberim yokmuş.

Eğer kendimde olsaydım şimdi, bu denli acı da duymazdım.

&

Korkarak adım atıyorum, korkarak bakıyorum yüzlere, korkarak konuşuyorum insanlara. Bugün, dilimin sürçtüğünü farkettim birisiyle konuşuyorken. Henüz doğmuş bir bebek gibiyim.

Her şeye küsmüş bir yürek bıraktın ardında. Öyle küsmüş ki, her şey yabancı ona.

Bunu yapmalı mıydın !

Yâni böyle mi olmalıydı ?

&

Büyük mü büyük, kocaman bir boşluk bıraktın ardında. Ben ki, bu küçük korkak ruhumla, o boşluğu nasıl dolduracağım diye endişe duyuyorum. Kim vardı, ne vardı burada diye düşünüyor, dalıp dalıp geçmişe gidiyorum.

Ne vardı burada sahiden?

Yedi kat göğü kuşatan bu boşluğu, nasıl kapsıyordun sen.