14 Ocak 2009

Gece ağlayışlarım, ve Gündüz'e sitem.

Uykum yok, Gece. Gel yanıma otur.
Nasıl içim daralıyor bir bilsen.

Sana desem ki şimdi, Gündüz nerede ?
Seni sevmediğimi düşüneceksin.

Hayır Gece, hayır. Gündüzün yeri ayrı,
senin yerin ayrı. Sakın gitme, beraberiz bu gece.

Sen olmasan, nasıl ağlayabilirdim. Benim
sırdaşımsın sen, Gündüz senin kadar
vefâlı olamıyor. Beni dinlemiyor ki mübârek,
habi bire koşuyor da koşuyor.

O'na yetişemiyorum.

Bırak beni, Gece. Bak yine ağlayacağım.
Beni tutma, sen bari tutma Gece.

Ağlamazsam, nasıl ıslanacak günahlarım.
Kalbim taş gibi, kaya gibi olmuş.
Ben ağlamayayım da kim ağlasın Gece.

Sen benim sırdaşımsın, bunları Gündüz'e
söyleme lütfen. O benim güçsüz birisi
olduğumu düşünüyor.

Ama, biliyorsun.. yanılıyor.

Artı Bir
Mızrak

2 Yorum:

Anonymous Adsız dedi ki...

Gece bilir insanın güçsüzlüğünü ve gece bilir güçsüzlüğünü insan.Gündüz ruhu görmeden bedenin ayakta durmasıyla ilgilenir sadece..Yani yanılmıyor.Gündüze böyle söyle!

18 Ocak 2009 00:24  
Anonymous Adsız dedi ki...

Gece senin için; ıssıs, yalnız ve sessiz diyorlar..
Sen aldırmiyorsun hergün yanımıza geliyorsun...
Senin için; siyah, kapkara ve karanlık diyorlar.
Sen yine aldırmıyorsun ve geliyorsun!
Gece! Senden korkuyorlar!..
Gündüzü seviyorlar!

Lakin buna rağmen seninle dertleşiyorlar ve sana sırlarını anlatıyorlar..

Ne garip değilmi, gece?!...

2 Şubat 2009 21:49  

Yorum Gönder