Bitiyorum

Ağlayışlarımdan kendinden.
Susturamıyorum, içimdeki isyanı.
Kimi zaman, haksızlığa uğradığımı düşünüyorum.
Hatta, çoğu zaman öyleyim ki.

Bir köşeye çekiliyorum.
Bakışlarım, donuklaşıyor.
Bırakıyorum kendimi.
Kapatıyorum gözlerimi.

Hayır, bu kadar da olmaz.

Artık, tutamıyorum göz yaşlarımı.
Hiç kimse umurumda değil.
Ağlamalıyım.
Ama, kimse görmesin.

Rabbime iltica ediyorum.
Şimdi, yalnız kalmaya ihtiyacım var.
Kimseler görmesin.
Kimseler bilmesin.

Ağlamalıyım.
Tutmayın beni.
Bu makus talihi, göz yaşım ile sulamalıyım.
Ellerden uzak.
Öylece, bitmeli bu hayat.

Hiç kimse bilmemeli, görmemeli.
Onların, merhamet dolu bakışlarına muhtaç değilim.

Hayır, Rabbim.. ne olur ?

Hiç kimse olmasın yanımda.
Bir tek, senden merhamet bekliyorum.
İnsanlardan değil.
Beni, bana düşman eden insanlardan değil.

Kapına geldim.. beni, yanına al.
Bırakma ellerimi, tut.

Bitiyorum.

M.K.M.

Şurada: www.esmalale.blogcu.com