"Günlüğümden, Dahası ve Sonrası.."

ÖNSÖZ

Nereden çıktı bu yazma sevdası, neden engelleyemedim kendimi bilmiyorum. Başlarda geçici olduğundan emindim, defter ziyan etmemek için sayfalara yazıp yazıp kullanmadığım bir çantanın içine atıyordum.

Bir gün çantanın içini boşalttım, sayfalar ve birkaç ıvır daha döküldü. Başka bir gün olsaydı, bir göz atar, topunu buruşturup atardım. O gün, bu kadar uzatacağımı öngörememiştim. Hepsini bir ajandaya temize geçtim. Her geçen gün boş sayfalar azalıyordu.

Uzun süre kimseyle paylaşamadım şiirlerimi. Ketumdum çünkü. Kimseye söyleyemeyeceğim sırlarımı yazmıştım, kimsenin bilmesine gerek yoktu ve kimse bilmemeliydi. Her an yazdıklarımı imha edebilirdim. Öyle bir şey olsaydı kesin yakmayı tercih ederdim. Yapmadım. Böylesi daha yakıştı.

Kitap yazanların çoğu onu birine ithaf etmek ister. Bu değerli bir hediyedir. Ben de buradaki her satırı bana şiiri sevdiren ölümsüz "ölü şairlere" adıyorum, hepsini çok seviyorum.

Şiir kitabına önsöz olur mu? Bak daha bir sayfayı bitiremeden konuşacaklarımı tükettim. Önsöz mahiyetinde bir şiir mi yazsaydım?

Aslında söyleyeceklerim bitmedi de, buraya yazacaklarımın basitliğinin kitabın okur sayısını düşüreceğinden korkuyorum. Her şiirimin yazılış nedeni anlatmak isterim, biri sorsa.

Düzyazı burada biter.

ANIL ÖZBEK

[ Kaynak: http://anilozbek.blogspot.com/ ]