Günahları, kulu kibir ve kendisini beğenmişlik hastalığından koruyordu. Kul, hatalarını, yanlışlarını düşündükçe üzülüyor, kendisinden utanıyordu. O, büyük gördüğü günahları karşısında küçülürken, bu küçülmüşlüğü ile yokluğa ve hiçliğe yaklaşıyordu. Zordu, acıydı.!