Zulüm iki başlı ejder gibidir, biri yer diğeri bakar.

Evet insan sûretinde şeytânlar var, hem şeytân hem hayvan olup insanlığa imtinâ duyanları var. Bunların arasında yine de sabır ve imân ile yaşamakla mükelleftir insan. Ve asıl takdire şâyân olan da budur zâten. Halkın içinde haktan yana durabilmektir marifet. Münker ehl-i imânı yobazlıkla itham ediyorken, yobaz ve düzenbaz olanın aslında kim olduğunu anlatmaktır vicdân.

Günümüzde insanın küfre teveccüh göstermesi ayrı bir dalâlet, küfre boyun eymesi ayrı bir zaafiyet hâlini almıştır ne yazık ki. Bugün ehl-i küfre muhabbet ile bakanlar, acaba ne denli bir vebâl aldıklarının farkında mı? Hayır. Eğer güzel ahlak onlar için yeni nesillere miras bırakılacak bir pâye kıymetinde olsaydı, şüphesiz böyle bir ahlakı tesis edecek ve zorbalığı nehyedecek davranışlar içerisinde bulunurlardı.

Bulunmuyorlar. Demek ki onlar için edep ehl-i küfre teveccüh ve muhabbettir. Ehl-i küfür senin dininle alay ediyor, sen beni Cehennem ile korkutuyorsun ama bu köy de benim diyor, demokrasi var diyor, mahkeme var diyor, özgürlük var diyor, ve bağnazlıkla gericilikle anti modernist olmakla yargıladığı suçladığı ehl-i imâna ıslığını çala çala zulmediyor.

Be hey gafil peki sen ne yapıyorsun? Kelâm diyorsun, el imân diyorsun, sonra zulme seyirci kalıp bir mânâda hakka karşı bâtılı mâsum görüyor ve de gösteriyorsun. İnandığın değerlere, yüzüne gülerek hakaret edene sen alkış tutuyor sırıtıyorsun. Oluyor mu.!? Olur mu.!? Hani senin akıden, hani senin ihlâsın, hani senin farkın nerde kaldı..!

M. Kâzım Mızrak