19 Haziran 2009

Bilmek

Küsmeyi bilmem ki ben; umudu bilirim; sevmeyi; ve en çok da beklemeyi, bekleneni.

M. Kâzım Mızrak

3 Yorum:

Blogger Bâd-ı Sabâ dedi ki...

Beyaz Gül.

Sanki her şey, bu yazdıklarımın aksini söylüyor sana.

Zorla, ısrarla diretiyor.

Gördüklerin, duydukların..

Değer mi ?

Onlara itibar vermeye !!

Asla.

Asla, sana inanmanı bekledikleri şeye inanma !!!

Bunu, asla yapma.

Sen, güzellikleri çirkinleştiren gözlere inanma.

Kendine inan ?!..

Hepsi bu.

Kalbinin kuytu bir köşesinde açmayı bekleyen beyaz güle, hayat ver.

19 Haziran 2009 19:57  
Blogger zalim ve cahil dedi ki...

birkaç dk önce bilmek.... diye bir şeyler karaladım, sonra sizin sayfanıza geçtim... enteresan;)

19 Haziran 2009 23:51  
Blogger Bâd-ı Sabâ dedi ki...

Kelebek Etkisi.

Hoş geldin Söğüt.

Bilmeklik ile yaşamaklık ayrı şeyler değil mi? Bildiklerimizi yaşıyor olsaydık, hayat daha güzel olurdu eminim. Ne var ki yaşayamıyoruz, yaşatmıyorlar.

Birileri ya da bir şeyler, bildiklerimizi yaşamaya mani oluyor. Biz aşmaya çalışıyoruz bu engelleri, fakat başka engeller çıkıyor karşımıza.

Yetemiyoruz, az kalıyoruz, çoğa yetişemiyoruz.

Yıkılıyoruz.

* * *

Depremler oluyor insanlığımın bir uç bucağında yıkılmıyorum demiştim bir ara.

Hâlâ öyle miyim acaba ? Şu günlerde, yıkılmak üzereyim sanki.

Ama, acaba, fakat.. .

Bunlar da senaryonun parçaları olsa gerek. Belki yıkılmam gerekiyordur. Direndikçe, daha çekilmez oluyor hayat.

Yine de, henüz erken.

* * *

Henüz, keşfetmediğim nice güzellikler adına, bir adım daha diyorum.

Umut, sevgi..

Daha adı konulmamış nice güzellikler olmalı hayatta.

Kirletilmemiş duygular olmalı..

Ben buna inanıyorum.

* * *

Enteresan diyorsan öyledir elbet.

Enteresan, Sofi'nin Dünyası'ndan kalan bir hatıra bana, öyle bir kitap vardı ya hani.

Yıllar geçse de, biz yaşlansak da, pek sıradan hadiselere bile çok ilginçlermiş gibi bakabilmek yaşamın bir zevki olsa gerek.

Evet, enteresan bir raslantı..

Çiçekler arasından uçuşan aç gözlü bir kelebek kanatlarını çırpıyor umursamaz; ve, benim yüreğimde fırtınalar kopuyor.

Bu da bir raslantı mı !!

Sen gel de yıkılma.. .

* * *

Enteresan şeyler oluyor hayatta, bunları görmek için göz değil, feraset lâzım geliyor.

Bir ana yavrusunu emziriyor örneğin kendisi ölüyorken, hayat veriyor kendisinden sonraya.

Hayat vermek için, hep kendinden mi geçmeli insan !

Yıldızlar gökyüzünde manasız mı dolaşıyordur peki ?

Bize neler söylemek istiyor dersin karanlığa ışık saçan bir yıldız !!

Hem.

Bebek, sadece karnı acıkınca mı ağlarmış.. .

Sonra.

Diyor ya şâir, yıldızlar da kayarmış.. .

Şimdi.

Biz kime güvenelim.. .

Demek.

Yıldızlar da kayarmış !!!

22 Haziran 2009 23:02  

Yorum Gönder