Hayat

Hayat gülmekmiş, ağlamakmış.
Sevmekmiş hayat, özlemekmiş.

Küsmekmiş, barışmakmış.
Kaçmakmış, kovalamakmış.

Doğmakmış hiç ummadığın bir anda.
Öldüm, bittim, eridim demekmiş.

Gel demekmiş, gitme demekmiş.
Gitmekmiş, gelmemekmiş daha.

Özlediğini unutmakmış.
Unutulmakmış bir o kadar.

Hayat, bazen kazanmakmış.
Ve, kaybetmekmiş bulduğunu.

Aramakmış, kaybettiğini.
Bulamamakmış sonra.

Umut etmekmiş, boşuna.
Umutlarını yitirmekmiş.

Yağmur olup yağmakmış.
Şimşek olup çakmakmış.

Bir gök kuşağını görünce,
ben de istiyorum demekmiş.

Kelebek olup uçmakmış.
Papatya misâli açmakmış.

Diş ağrısıymış hayat,
biraz mi'de yanması,
biraz da yürek sancısıymış.

Hayatmış bu !

Düşmek de varmış, kalkmak da.
Koşmak da varmış, koşup durmak da.

Hayatın, yedi rengi varmış.
En güzeli de kırmızıymış.

Hayatmış bu..

Bugün varmışsın, yarın yokmuşsun.

Ne oldum demeyecekmişsin,
ne olacağım diyecekmişsin bir de.

Aydınlık gündüzleri varmış hayatın,
gam dolu karanlık gecelerine inat.

Sevinçleri varmış çokça,
hüzünleri olduğu kadar.

Hepsi de bizim içinmiş.

Ama, hepsi de !

M. Kâzım Mızrak