18 Nisan 2009

Gül Açan Diken

Bazen, seyretmek gerekiyormuş.

Acaba demek lâzım geliyormuş: Rabbim, benim hakkımda neyi takdir etti diyerek beklemesi icâb ediyormuş; öyle ki, O'nun yaptığı hiç bir iş lüzûmsuz değilmiş.

Güneş, ve ay onun emrindeyken.. bize düşen, tevâzuymuş. Secdeye varan bir abd, acizliğini kabul ediyormuş ya; işte, öyle bir şeymiş. Kul, ilahî kudretin tecellisine muhatabmış.

Daha ne olsunmuş.

Dikeni veren, gülü de vermiştir çünkü. Gül dikensiz, diken gülsüz olur mu ? Rabbil âlemin, ikrâmını hiç keremsiz verir mi ! Öyleyse, düşün.. eline diken battı diye, güle yüz çevirme.

Diken, gül açmış diye düşün.

Allah'ın (c.c.) kelâmıyla: Şüphesiz, her zorlukta bir kolaylık vardır de. Fe inne maal usri, yusrâ. İnne maal usri, yusrâ. Fe izâ feragte, fensab. Ve ilâ rabbike, fergab.

İlâ rabbike !

1 Yorum:

Anonymous Adsız dedi ki...

Mükemmeldi...
Kelimeye dökeceğim herşey eksik kalacak galiba.Sizin sözleriniz konuşsun...
KeLeBeK.

18 Nisan 2009 16:07  

Yorum Gönder