Belki de bilen sensin, öğrenen ben; belki de konuşan sensin, dinleyen ben..?
Belki de, hepsi yalan sahteydi.. hayat, yaşam, görüp duyduklarımız; hasretini çektiklerimiz.! Bazı gerçekler vardı belki; onlar da hüzündü, acıydı ve umuttu.
Acı çektiğimiz kadar gerçeğiz belki, mutlu olup gülebildiğimiz kadar sahte. O halde, acının hüznün ve umudun kıymetini iyi bilmeli miyiz ki..?!
Özledim seni, yıldızların geceyi özlediği gibi; çekip gidiyorsun.. sonra diyorum ki, öldü mü kaldı mı ne hâllerde acep... Hangi duâlar kanatlanıyor şimdi göğe.!
Hadi söyle şimdi.? Biz nerede yanlış yaptık... hayat nerede bize sırtını döndü..? Yoksa biz mi çok özel insanlarız da, gelip bizi buldular...
Ya da, galiba biz çok mu nankörüz.?
Bilemedim.
Bir duâ daha kanatlansın göğe, Allah'ım; bizi nankörlüğünü bilmeyen kullarından eyleme.
Adsız.. güzel Adsız, can Adsız; acıyoruz, özlüyoruz, hasret çekiyoruz ya.?! Hâlâ, yaşıyoruz galiba...
"bilmek" ne gezer?bildigim tek sey: sevdiklerimi sevmek oldu galiba.
yalan olan hic bir sey yok galiba hepsi gercek.
"Aci cektiimiz kadar gerceyiz" bu olabilir!bazan boyle dusunerek tesselli oluyorum.rabbim bizi bu aleme gondererek: aciyi ve sevinci, mutlulugu ve mutsuzlugu bilmemizi istedi..istedi ki: yarin kendince layik goruldudugumuz o ebedi yerde acinin ve sevincin mutlulugun ve mutsuzlugun degerini bilelim diye.sonra diyorum ki:aciyi tanidik mutlulugu ne zaman taniyacagiz? :( sonra tekrar teselli veriyorum:bre ey nankor:sevdiklerini sevdirdi ya!iste boyle! hayat hep ozlemle gecti:( hep boyle mi gececek ki?sonra okuduklarima, bilmeye anlamaya calistiklarima bakiyorum: ozlemlerin bittigi noktalar olmus tekrar baslamak sarti ile ama. iste ben o noktalari gormek istiyorum(tekrar baslamak sarti ile de olsa!)iste oyle..
olmedik: halen buralardayiz!yukselen dualar sevdigim (cc) ve sevenlerime kavusma dualari bekliyoruz yani.
"biz nerede yanlis yaptik" aynisini kendime de soruyorum:biz nerede ne yaptik?" bir nankorlugum oldu ki bunlar oluyor!bak rabbbe itiat ettigin her yerde seni ferahe kavusturdu.burada ne yaptin?sonra yine bir teselli geliyor"daha biraz once ne dusunuyor idin? bu da nereden cikti?!"biz ne yaptik,yapiyoruz, ne yapacagizla sanirim hayatimizi bitirmeyi dusunuyoruz!
umudum ozel insan olmanizdan yana,oyleyizdir insaallah.AMIN, AMIN, AMIN..
Hı hı.. özel insanız biz, normal yâni bu kadar içli olmamız. Hem zaten, ne yapacağını düşünen insanlar sorar kendilerine, biz nerede ne yaptık..? diye... di mi.!
6 Yorum:
baglanilmadi ise bu suskunluk niye? :(
@ can Adsız
Belki de bilen sensin, öğrenen ben; belki de konuşan sensin, dinleyen ben..?
Belki de, hepsi yalan sahteydi.. hayat, yaşam, görüp duyduklarımız; hasretini çektiklerimiz.! Bazı gerçekler vardı belki; onlar da hüzündü, acıydı ve umuttu.
Acı çektiğimiz kadar gerçeğiz belki, mutlu olup gülebildiğimiz kadar sahte. O halde, acının hüznün ve umudun kıymetini iyi bilmeli miyiz ki..?!
Özledim seni, yıldızların geceyi özlediği gibi; çekip gidiyorsun.. sonra diyorum ki, öldü mü kaldı mı ne hâllerde acep... Hangi duâlar kanatlanıyor şimdi göğe.!
Hadi söyle şimdi.? Biz nerede yanlış yaptık... hayat nerede bize sırtını döndü..? Yoksa biz mi çok özel insanlarız da, gelip bizi buldular...
Ya da, galiba biz çok mu nankörüz.?
Bilemedim.
Bir duâ daha kanatlansın göğe, Allah'ım; bizi nankörlüğünü bilmeyen kullarından eyleme.
Adsız.. güzel Adsız, can Adsız; acıyoruz, özlüyoruz, hasret çekiyoruz ya.?! Hâlâ, yaşıyoruz galiba...
Güzel Adsız, can Adsız.
Hâlâ ölemedik mi.!?
"bilmek" ne gezer?bildigim tek sey: sevdiklerimi sevmek oldu galiba.
yalan olan hic bir sey yok galiba hepsi gercek.
"Aci cektiimiz kadar gerceyiz" bu olabilir!bazan boyle dusunerek tesselli oluyorum.rabbim bizi bu aleme gondererek: aciyi ve sevinci, mutlulugu ve mutsuzlugu bilmemizi istedi..istedi ki: yarin kendince layik goruldudugumuz o ebedi yerde acinin ve sevincin mutlulugun ve mutsuzlugun degerini bilelim diye.sonra diyorum ki:aciyi tanidik mutlulugu ne zaman taniyacagiz? :( sonra tekrar teselli veriyorum:bre ey nankor:sevdiklerini sevdirdi ya!iste boyle!
hayat hep ozlemle gecti:( hep boyle mi gececek ki?sonra okuduklarima, bilmeye anlamaya calistiklarima bakiyorum: ozlemlerin bittigi noktalar olmus tekrar baslamak sarti ile ama. iste ben o noktalari gormek istiyorum(tekrar baslamak sarti ile de olsa!)iste oyle..
olmedik: halen buralardayiz!yukselen dualar sevdigim (cc) ve sevenlerime kavusma dualari bekliyoruz yani.
"biz nerede yanlis yaptik" aynisini kendime de soruyorum:biz nerede ne yaptik?" bir nankorlugum oldu ki bunlar oluyor!bak rabbbe itiat ettigin her yerde seni ferahe kavusturdu.burada ne yaptin?sonra yine bir teselli geliyor"daha biraz once ne dusunuyor idin? bu da nereden cikti?!"biz ne yaptik,yapiyoruz, ne yapacagizla sanirim hayatimizi bitirmeyi dusunuyoruz!
umudum ozel insan olmanizdan yana,oyleyizdir insaallah.AMIN, AMIN, AMIN..
yasiyor muyuz?him yasiyormusuz! :)
@ can Adsız
Hı hı.. özel insanız biz, normal yâni bu kadar içli olmamız. Hem zaten, ne yapacağını düşünen insanlar sorar kendilerine, biz nerede ne yaptık..? diye... di mi.!
Duâ duâ, inşirah.
HI,HI..:(
@ can Adsız
Ve.. masum bir yalnızlıktır, duâyı göğe taşıyan; yoksa, ne ehemmiyetimiz kalırdı... Duâ ki o kadar ağır, o kadar yüklü; kimin gücü yeter ki..!
Yorum Gönder