Söz Verdin...!

Fazla mı güldün ,ne gülüyorsun denildi,

Biraz kendine döndün, pek içine kapanık oldu denildi

Umulan tepkileri vermediğinde , asi damgası yedin.

Sıkıldın ,bunaldın yine de devam ettin yoluna...

Kalabalıklar içinde bir ufak ayrıntıya dalıp deryalara açıldın, an içinde huzur buldun,

Anlık düşüncelerle de huzur bulunacağını hatırladın.

Şükürsüz değildin ,nankör değildin

Ama yapamadıklarının sızısı vardı yüreğinde,

Anlatamadın ,anlaşılmayı beklemedin...

Sanıyordun yanıldın,

Hatalardan ders aldın hatalardan sonra yol aldın,,,

Bilmiyordun öğrendin, öğrendikçe sessizleştin,

Zanlarından sıyrıldın

Bu uğurda çok da fazla sınandın...

Hayatı sorguladın,yaşadıklarını sorguladın

Gün geldi yoruldun,

Yorgunlukların sana doğruları net görmende öncü oldu..

Değiştin ,ilerledin,çıkmazlarda kaldın,

Zamanı durdurdun yaşadıkların içinde.

Şikayet ettiklerini yaptın

Şikayetlerine utandın..

Hayat sorgulanmak için değilmiş

Bir şekilde öğrendin

Ne olursa olsun

Sevmekten ,kendin gibi olmaktan vazgeçmedin...

Önce gören önce seven sen oldun

bundan pişman hiç olmadın..

Kızdın,kırıldın ama asla başkaları gibi olmadın

Onlara kendilerinin dilinden değil

Kendi yürek dilinden cevap verdin tepki verdin ...

Seni sen yapan duygularının ,düşüncelerinin köreldiğini sandın

Fakat baktığında gördüklerinde yeşerdi, kaybolduğunu sandığın

Söndüğünü düşündüğün, umutlarını tutundurduğun duyguların...

Söz verdin kendine;

Her şey değişse de duygularını kendine saklı tutsan da öldürmeyeceğine...

Ne olursa olsun kendi hayatının resmini yine kendi duygu ve düşüncelerinle ,

kendi fırçanla çizeceğine..

Pabuç

http://kararli.blogspot.com/