nedense parklar bana hep hüznü andırır..!tıpkı elden çıkmış zamanlar gibi.birileri orda;mutluluğu ve güzellikleri yaşayıp,geleceğin umuduyla yaşarken, bazılar da onların mutluluğuyla geçmiş zamanı ve kaybettiklerini idrak edip "eyvah"lar eder.. yaşayamadıklarımıza üzülürüz hep yaşayacaklarımızı unutarak.
parktaki güzellik sevinçli çocukların ve hüzünlü ebevenynlerin oluşumuyla değer kazanıyor demek ki. parkta kimseler yok o bankta benim sanki.
Kar yağarken, sessizlik duyulur, o sessizlikte, kar tanelerinin düşüş seslerini duyarsın. Pıtır pıtır. İşte o sesi özledim.! O gün geldiğinde de, biliyorum, geneşi ve kuş seslerini özleyeceğim :P
6 Yorum:
nedense parklar bana hep hüznü andırır..!tıpkı elden çıkmış zamanlar gibi.birileri orda;mutluluğu ve güzellikleri yaşayıp,geleceğin umuduyla yaşarken, bazılar da onların mutluluğuyla geçmiş zamanı ve kaybettiklerini idrak edip "eyvah"lar eder..
yaşayamadıklarımıza üzülürüz hep yaşayacaklarımızı unutarak.
parktaki güzellik sevinçli çocukların ve hüzünlü ebevenynlerin oluşumuyla değer kazanıyor demek ki. parkta kimseler yok o bankta benim sanki.
2010 senesinden bir kış manzarası :)
Daha önce buralarda yayınlanmış mıyımdır, inan hatırlamıyorum.
Kar yağarken, sessizlik duyulur, o sessizlikte, kar tanelerinin düşüş seslerini duyarsın. Pıtır pıtır. İşte o sesi özledim.! O gün geldiğinde de, biliyorum, geneşi ve kuş seslerini özleyeceğim :P
İnsan, özlemeyi seviyor işte.!
"geneşi" -> "güneşi"
Yorum Gönder