1 Ağustos 2010

Bilmezdim şarkıların bu kadar güzel, kelimelerinse kifâyetsiz olduğunu; bu derde düşmeden önce.

Orhan Veli Kanık

4 Yorum:

Blogger Bâd-ı Sabâ dedi ki...

Sen beni gitti biliyorsun, oysa ben hemen yanı başındayım, göremiyorsun. Yalnızca biraz değiştim, eskisi gibi değilim. Sesim soluğum çıkmıyor, ama hâlâ yaşıyorum. Varım, fakat görmeye alıştığın gibi değil. Yine de sen elini uzatma boşuna, dokunamazsın bana çünkü. İki kapı arasındayım, ne dönebiliyorum gerisin geriye, ne de henüz gidebiliyorum başka bir yere. Burada sükünetten başka bir şey yok. Sessizlik, sabır, azıcık umut var. Gönül gözü ile görmesini öğrenmek için burada bekletiliyor fâniler. Sessizliği dinliyorum ben de ve sıfıra biraz daha yaklaşmayı diliyorum.

K.M.

1 Ağustos 2010 11:21  
Blogger hayatvereninkulu dedi ki...

hımm orjinal bi yazı olmuş kâzım eline ve yüreğine sağlık :)(:

2 Ağustos 2010 14:43  
Anonymous ilknur dedi ki...

Orada sükunetten baska birsey yok, cünkü orasi insanin kendini dinledigi, aradigi ve buldugu yerdir. Iste tam orasi, "gidisaatin" degistigi yer ve zamanidir.

31 Ekim 2010 00:27  
Blogger Bâd-ı Sabâ dedi ki...

Sükûn'et gönül.. !

31 Ekim 2010 06:05  

Yorum Gönder