O c.c. öyle sever ki, sevdiğini kıskanır, yalnızca kendisi sevilsin ister, yalnızca kendisine muhabbet duyulsun. İki cihan serveri s.a.v. O'na duyduğu muhabbeti şu sözler ile anlatıyordu. Bir elime güneşi, diğer elime de ayı verseniz, yolumdan dönmem. Dünya telaşıyla unutulacak bir dava değildi bu. Biraz yokluk ile imtihan edilen bir kalp, O'ndan başkasına el açar mı.? Umutlar hep O'nda düğümleniyorsa, en çaresiz anımız O'nun ismiyle anlam kazanıyorsa, bir fısıltıyla Allah'ım diyebiliyorsak, demek ki hâlâ seviliyoruz. Sevgili unutturmuyor bize kendisini. Şükretmeli, sevinmeli.