Hikmet

İnsan, iki öğeden teşekkül oluyormuş. Bu sebepleymiş, ne yana gideceğini bilememesi. Bir yanı ahhh ahh diyormuş, diğer yanı da vahhh vahh. Ah ile huzûra eriyormuş, vah ile de hüsrana uğruyormuş görünüşte.

Vah demeyince anlayamıyormuş ki, vahın varlık sebebi hikmetini. Sanıyormuş, vah bir cezâdır. Oysa o rûha bir felâhtır.

Çünkü.. her vahın nihâyetinde; dünya meşgalesine küsmek vardır. Öyle ki, geldim gidiyorum demek vardır.

MKM